ဘ၀ထဲက ရတနာ၊ ရင္ထဲက ကဗ်ာ (၅၁)
(၁)
အသက္ႀကီးလာေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ တက္တက္ႂကြႂကြေတာ့ မဟုတ္လွေတာ့ဘူး။ အစစအရာရာ ေလးလာတယ္။ အဲဒီဇရာညည္းခ်င္းကေလးကုိ ဒီလုိေရးမိပါတယ္။
ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ ဒုကၡ
အသက္ကေလး ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတာ့
ေပ်ာ္သတိ ပ်င္းသတိနဲ႔
သတိကုိ ေတာင္ေ၀ွးေထာက္
ဘ၀လမ္း ေလွ်ာက္ရၿပီ။
အငံစား စားလုိ႔
အခ်ဳိစား စားလုိ႔
အစားပဲ ခဏခဏမွား
အဖ်ားတုိင္းလုိက္
ေသြးတုိင္းလိုက္နဲ႔
စိတ္ႀကိဳက္ေနခြင့္မရၿပီ။
စိတ္ႏွလံုး ေကာင္းပါလ်က္
ႏွလံုး မေကာင္းဘူး…တဲ့
သတၱိေသြး ေကာင္းပါလ်က္
င့ါေသြးက ပံုမမွန္ … တဲ့
ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္
ငါစိတ္ညစ္လိုက္ပါဘိ။
ဆရာ၀န္ေတြကလဲ
အခၽြန္နဲ႔ မ ေရာ့သလား
ရင္၀ နားက်ပ္ ေထာက္လုိေထာက္
ေသြးေဖာက္လုိေဖာက္နဲ႔
ေျပးေပါက္ေတာင္ရွာမရေတာ့။
ဘ၀ခရီး
မရဏနဲ႔ နီးလာေတာ့
ဘႀကီးေအာင္ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္
သနားဖြယ္သာျမင္
ဘုရား ကယ္ေတာ္မူပါအရွင္။
ဒီလုိ အိုျခင္းဒုကၡကုိ ေရးဖြဲ႕မိပါတယ္။
(၂)
ကဲ … ဇရာေထာက္တဲ့ အဖုိးတေယာက္ဘြဲ႕ကို တင္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေျမးငယ္ကေလးရဲ႕ ဘြဲ႕ကုိလဲ တင္ျပပါအံုးမယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရန္ကုန္က ေျမးကေလး (၅) ေယာက္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္က ေျမးမကေလး (၂) ေယာက္ရွိပါတယ္။
(၃) ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့ အငယ္ဆုံးေျမးမကေလးက “မာယာ” တဲ့။ ေျမးမကေလး မာယာအေၾကာင္းကုိ ကဗ်ာစပ္မိတာက ဒီလုိပါ။
မာယာရွင္မ
“မာယာ” ကေလး သံုးႏွစ္ျပည့္
မဂၤလာရွိတဲ့ေမြးေန႔ပါ။
က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစေၾကာင္း
ဖုိးဖုိးဆုမြန္ေတာင္း။
ဥာဏ္ရည္ေကာင္းတဲ့ သမီးငယ္
မူရာမာယာႂကြယ္
ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ေနတတ္လွ
အကင္းပါးသဗ်။
ဗုဒၶဘုရား ျမင္လိုက္ရင္
လက္အုပ္ကေလးကုိျပင္
ဦးတင္ပါရဲ႕ ကန္ေတာ့ရဲ႕
ဖုိးဖုိးဘုရား … တဲ့။
သူ႔အဖြားရဲ႕ ပံုရိပ္ေယာင္
စူးစမ္းတတ္တဲ့ သူ႔မ်က္ေမွာင္
မ်က္ေတာင္ကေလးတခတ္ခတ္
သူ႔ဥာဏ္ပါးလွပ္လွပ္။
မာယာရဲ႕ေမြးေန႔က ေမလ (၇) ရက္ေန႔ပါ။ အိမ္မွာ ျမန္မာလိုေျပာေပး ေလ့က်င့္ေပးထားေတာ့ ျမန္မာလုိ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဒတ္ခ်္လုိေျပာရတာေပါ့ေလ။ သူ႔အစ္မ (၅) ႏွစ္အရြယ္ စႏၵရာနဲ႔ က်ေတာ့ ျမန္မာလုိေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေရႊတိဂံု၊ မဟာျမတ္မုနိပံုေတြျပၿပီး “ဘုရား ဘုရား” လုိ႔ျပတယ္။ လက္အုပ္ခ်ီ ရွိခုိးခုိင္းတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားပံုျမင္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ “ဖုိးဖုိး ဘုရား” ဆုိၿပီး လက္အုပ္ကေလး ခ်ီေတာ့တာပဲ။ “သားအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္” ဆုိတဲ့အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေျမးကေလးေတြကုိ ခ်စ္ရေတာ့တာေပါ့။
ဥေရာပေရာက္ ကေလးေတြက ဒတ္ခ်္နဲ႔ ျပင္သစ္စာတတ္မွ ျဖစ္မွာကုိး။ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္ႏိုင္ငံကလည္း ေဟာ္လန္နဲ႔နီးတဲ့ အပုိင္းက ဒတ္ခ်္လိုေျပာ၊ ျပင္သစ္နဲ႔နီးတဲ့အပုိင္းက ျပင္သစ္လုိေျပာေလေတာ့ ဒီႏွစ္ဘာသာစလံုး ေက်ာင္းေတြ ႐ံုးေတြမွာ တရား၀င္ဘာသာစကားေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ ဒီအထဲမွာ အဂၤလိပ္စကားက ကမၻာသံုးျဖစ္ေလေတာ့ အဂၤလိပ္စာလည္း သင္ရေသးတယ္။ စႏၵရာတုိ႔ မာယာတုိ႔က ျမန္မာေသြးေတြမုိ႔ ျမန္မာစကားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကိုလည္း သိနားလည္ေအာင္ သင္ေပးထားရေသးတယ္။ ကေလးေတြမုိ႔ သင္လြယ္၊ တတ္လြယ္တာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ မလြယ္ေၾကာဘဲ။ အင္း …. ဘာသာစကားေတြေတာ့ မတတ္မျဖစ္ တတ္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ။ ။
ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၁၄၇)၊ ၾသဂုတ္ ၂၀၀၅
No comments:
Post a Comment