လူငယ့္ေၾကးမံုမ်ား (၅)
တင္မုိး

‘ငါသည္ ငါ၏ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ သက္သက္ငွာ အသက္ရွင္ေအာင္မေမြး…။ ငါ့တုိင္းျပည္၊ ငါ့စာေပ၊ ငါ့သာသနာအတြက္ ရသမွ်အခ်ိန္ကေလးကိုယူ၍ ေဆာင္႐ြက္ရင္း အသက္ရွင္ေအာင္ ငါေမြးအံ့…။’

ဒါဟာအဓိဌာန္တခု၊ ဒါဟာ‘သစၥာ’ဆိုတဲ့ပဲြတခု၊ ဒါဟာ ဆံုးျဖတ္ျပဌာန္းခ်က္တခု။
ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္ေတြဟာ မိမိသီလကိုေဆာက္တည္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က်ဳိးတဖက္ျမင္သမားမျဖစ္ႏိုင္။ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူမျဖစ္ႏိုင္။

ငါ့ဟာမွငါ့ဟာ။ ငါ့သာသနာမွ ငါ့သာသနာဟု ငါစဲြတန္းလန္းႏွင့္ မ်က္ကန္းသမားမျဖစ္ႏိုင္။ လူငယ္ေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အမိေျမစြန္႔ခြာၿပီး ႏိုင္ငံတကာေရာက္ခဲ့ၾက ရတယ္။ ၾကံဳရာက်ပန္း သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳၾကရတယ္။ ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ အလြန္သနားဖြယ္ေကာင္းတယ္။
ဒါေပမယ့္ တို႔လူငယ္ေတြရဲ႔စိတ္ဓါတ္က မြန္ျမတ္တယ္၊ သန္႔ရွင္းတယ္၊ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ တလက္ခုပ္ တလက္ခ် ရရာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့ ေစတနာအျပည့္ရွိတယ္၊ ပင္ကိုယ္စိတ္ေကာင္းရွိသူမ်ားပါ။

ေကြၽးခ်င္ ေမြးခ်င္ ေပးကမ္းခ်င္တဲ့ေစတနာ၊ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့ သဒါၶတရားအားႀကီးတဲ့တို႔လူမ်ဳိး။ တို႔ႏိုင္ငံသားစ႐ိုက္ကို ဘယ္ေတာ့မွမစြန္႔လႊတ္။ ပင္ကိုယ္သေႏၶေကာင္းၿပီးသား လူမ်ဳိးျဖစ္တယ္။

အျဖဴအမည္းမေ႐ြး၊ အႏူအဝဲမေ႐ြး၊ ေသြးကဲြျခင္းမရွိ၊ အခန္႔အညား အဟန္႔အတားေတြမလုပ္တတ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ဓါတ္ပိုင္ရွင္ သခင္ႏိုင္ငံသားေတြျဖစ္တယ္။ ဒီစိတ္ဓါတ္၊ ဒီေစတနာ၊ ဒီအစဥ္အလာကို ငါခ်စ္တယ္။
ဒီေသြးကို ငါေလးစားတယ္..။ မိမိတို႔ရဲ႕ ဇာတိေသြး အျမဲပူေႏြးေနေစဖို႔ သတိေပးရျခင္းျဖစ္တယ္။ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အခုအခါမွာ တို႔ႏိုင္ငံအေမွာင္က်လို႔ ဒုကၡေတြပင္လယ္ေဝေနတဲ့အခ်ိန္မဟုတ္လား။

ဒီေတာ့- အေမွာင္ကိုတန္ေဆာင္လင္းၿပီး အေမွာင္ခြင္းဖို႔အေရး ႀကိဳးစားေပးၾကရမွာပဲ၊ ဒါလည္း တို႔တာဝန္ တရပ္ေပေပါ့။

တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေသြးေသာက္မဂၢဇင္းရဲ႔ေဆာင္ပုဒ္ကေလးကို သေဘာက်မိတယ္။ အဲဒါက ေတာ့-‘ေသြးေသာက္ပီပီ တာဝန္သိသိ သစၥာရွိရွိ…’တဲ့။

အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ကေလးလိုပါပဲ။ တို႔တေတြဟာ ‘တာဝန္သိသိ၊ သစၥာရွိရွိ’ဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္ကို အၫြန္႔တလူလူျဖစ္ေအာင္ပ်ဳိးေထာင္ရင္း အက်င့္ဆိုး စ႐ုိက္ဆိုးေတြ မစိုက္ပ်ဳိးမိေအာင္ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရမယ္။

လူငယ္အလွဟာ ႏိုင္ငံရဲ႔ အသေရတပါးမဟုတ္ပါလား။
လူငယ္ေတြထြန္းေတာက္မွ တို႔ႏိုင္ငံ တမိုးေသာက္မွာ မဟုတ္ပါလား…။

တင္မိုး
၅-၃-၂ဝဝ၃

(မူရင္း - ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ဂ်ာနယ္ အတဲြ ၂၊ အမွတ္ ၃)